Op 2e Paasdag vroeg in de morgen is na ernstige ziekte mijn lieve vrouw Annemieke Koenders thuis vredig overleden. Zij is tachtig jaar geworden. Een intens verlies voor mij en voor de kinderen; zij was zeer geliefd bij ieder die haar leerde kennen. Annemieke was in haar actieve leven verpleegkundige van beroep. Zo heb ik haar leren kennen in ziekenhuis Berg en Bosch: heel zorgzaam en attent, met veel persoonlijke aandacht voor iedere zieke. Sociale waarden stonden bij haar hoog in het vaandel. Wij hebben samen vele mooie en gelukkige jaren mogen beleven waarbij zij ook een grote steun was bij mijn pastorale werk. Wij zullen haar zeer missen.

Zaterdag 8 april hebben velen afscheid kunnen nemen in de kerk, waarna op 10 april in kleine kring de afscheidsplechtigheid heeft plaatsgevonden in de aula van crematorium Den en Rust. Opgenomen in hemels licht, zal zij altijd met ons verbonden blijven.

Voor al uw tekens van meeleven en nabijheid wil ik u graag op deze wijze hartelijk danken. Het is iedere keer een grote steun voor mij geweest.

"In vertrouwen verder"

Gerard W.

 

Op woensdag 27 maart overleed vredig te midden van haar gezin, mevrouw Finy Kremers – Bisscheroux. Over Finy kun je veel verhalen vertellen, zo zei haar zoon. Je kon enorm met haar lachen. De familie stond centraal: vakanties, reizen, een reünie bij elke mogelijkheid. Finy stond open voor de mens die zij ontmoette. Zij vond haar weg van Wassenaar tot in het gouvernement van Maastricht, van Berkeley in Amerika tot Israël en de kampen in het Gazagebied. Zij wist van leven en van goedheid, van verbondenheid en zorg en van vertrouwen. Op woensdag 4 april hebben we in besloten kring afscheid van haar genomen, waarna we haar lichaam te ruste hebben gelegd op begraafplaats Den en Rust.

 

Op 10 februari overleed licht en zacht op 96-jarige leeftijd in Huize Het Oosten, waar ze pas anderhalve week woonde, Helène Sweet-van ’t Kruijs, moeder en grootmoeder. Zij had een hart vol liefde voor veel mensen om haar heen. Na een kortstondige ziekte is zij vredig van ons heengegaan. Haar leven was voltooid. Zij was een vrouw met heel veel verschillende plaatsen waar zij gewoond heeft in binnen-en buitenland. Zo heeft zij vele culturen beleefd en één plaats waar zij gelukkig was, was bij de Mennonieten in Canada, een pacifistische gemeenschap met een persoonlijke verantwoordelijkheid met respect voor elkaar en voor ieders mening. Zou dat haar gelovige onderlaag geweest zijn? Wetend dat God je altijd draagt met zijn woorden ”Ik ben de weg”? Die altijd met je meegaat? Je draagt en met je meelijdt? Zij is geworden (zoals psalm1 zegt)  tot een vrouw als een boom aan stromend water, groeiend en bloeiend in overvloed. Vermoeiden mogen rusten in haar schaduw; bij storm blijft zij overeind.

Zaterdag 17 februari was haar afscheidsviering, waarna we haar lichaam te ruste gelegd hebben op ons kerkhof.

 

In de stille avond van 6 februari overleed op 89 jarige leeftijd te midden haar man Wim en van haar gezin, dat haar zo lief was, Margriet Gerritsen-Mous. Op 7 november j.l. mochten we thuis hun 65-jarig huwelijk nog vieren. Veel lief en leed hebben zij samen beleefd, zoet en bitter, maar zij wisten zich gedragen door onze God. Toen kozen zij voor de tekst uit Spreuken: “Laat liefde en trouw u niet verlaten! Bind ze om uw hals, schrijf ze op de tafel van uw hart: dan wordt gij bemind en als verstandig gewaardeerd door God en de mensen.” Voor Margriet gold: “Geloven in God is vertrouwen dat Hij me laat weten, welke weg ik moet gaan.” En dat was een weg van heel lang ziek zijn. Maar nooit klaagde zij. En altijd was daar Wim die voor haar zorgde. Margriet was jarenlang actief in het parochiewerk en als lid van het parochiekoor. Zij schilderde en schreef verhalen en gedichten. Zo heeft zij een mooie gedichtenbundel “Bloemen uit mijn zieletuin” geschreven,  met zelfgemaakte illustraties.

Woensdag 14 februari was haar afscheidsviering, waarna we haar lichaam te ruste gelegd hebben op ons kerkhof.

 

In een volle kerk was op 8 februari j.l. de afscheidsviering voor Milène Wolters-Schweitzer, waarna de bijzetting in het graf van haar man Wim op de begraafplaats in Sint Odiliënberg plaatsvond. Milène werd geboren in Utrecht en groeide op in het Limburgse Heuvelland. Zij overleed plotseling op 31 januari op 81 jarige leeftijd. Op het gedachtenisprentje was te lezen dat Milène herinnerd zal worden als iemand die veel liefde gaf en altijd mensen om zich heen had. Op een prachtige manier heeft zij altijd haar gezin, werk, vriendschappen, golf en schilderkunst gecombineerd. Milène stond nog midden in een rijk leven. Rond Milène was er altijd reuring: een warm en gastvrije ontvangst thuis, gezellige lunch of diner, een tentoonstelling, museum- en concertbezoek of een mooie wandeling. Moeilijk te geloven, hoe stil het nu is.

 

Op 26 januari is in de Schutsmantel mevrouw Ria Ekas (87 jr.) overleden. Geboren in Den Haag, waar zij eerst dokters-assistente was, heeft zij vervolgens in bijna alle windstreken van het land gewoond vanwege het werk van haar man. Ria was een lieve vrouw; bescheiden en zacht van karakter. Spiritualiteit betekende veel voor haar. Daar heeft zij ook altijd veel steun en kracht in gevonden. Zij voelde zich thuis in onze kerk en was zeer gesteld op onze liturgische vieringen. Vrijdag 9 februari is in familiekring de afscheidsviering in de kapel van de Schutsmantel, waarna de bijzetting volgt op ons kerkhof, in het graf van haar man André. Moge zij in Gods licht geborgenheid vinden.

 

Op 1 januari overleed na een lang ziekbed Hans Leushuis, op 81-jarige leeftijd. Hans en zijn vrouw Anneke verhuisden jaren geleden naar Den Dolder om dichter bij hun dochter Nadine en haar gezin te kunnen wonen. Zij hadden beiden altijd veel gezongen en Hans was lange tijd dirigent van een gemengd koor in zijn vorige woonplaats. Zij werden met open armen ontvangen in zowel het OLV koor als Cantate. Voor beiden werd de OLV een belangrijke plek in hun leven. Enkele jaren geleden kreeg Hans ernstige lichamelijke klachten en kon hij steeds minder mee gaan zingen. Soms kwam hij alleen maar even koffie drinken. Bijvoorbeeld in de pauze van de Cantate-repetitie en dan genoot hij heel erg. De laatste jaren waren heel zwaar voor Hans en zijn gezin, maar hij probeerde er de moed in te houden. Op 9 januari was de uitvaart en veel koorleden van het OLV koor en Cantate waren daarbij aanwezig om afscheid van hem te nemen.

 

Op 5 december jongstleden is na een vol en goed leven Paul Mourits op 94-jarige leeftijd overleden. Paul is tijdens zijn leven een zeer betrokken lid van de Onze Lieve Vrouwe Parochie geweest. Hij was lang lid van de liturgiecommissie en heeft jaren samen met Ria Hermans de ‘Samen Kerk’ gedrukt en gedistribueerd.

Annie en haar kinderen en kleinkinderen namen op 12 december afscheid van Paul in de Centrumkerk tegenover hun huis.

 

Zondag 3 december is de heer Jan de Jong overleden. De crematieplechtigheid was in Den en Rust.